Rondreis Noorwegen
- | Patrick van den Bol | x
Noorwegen MX-5club-rit juni 2016
Een hele goeie dag, mede MX-5 liefhebber.
Ik breek even in op jouw dag om iets met je te delen….
Het is namelijk zo, dat ik als ‘nieuwe aanwinst’ binnen de
club gevraagd ben een reisverslag te doen van mijn eerste ervaring met een
buitenland-rit met de MX-5 club. Vorig jaar heb ik een MX-5 nc2 aangeschaft en leek het mij
leuk en handig om mij aan te melden als lid van de MX-5 Club. Ik had een paar
ritten binnen Nederland meegemaakt, en werd nieuwsgieriger naar de buitenlandritten
door de verhalen van andere clubleden.
Toen zag ik een aanmeldings-mogelijkheid voor de rit naar
Noorwegen. Voor mij een prima aanleiding om mij in te schrijven omdat
ik altijd al eens naar dat mooie land had willen gaan, maar nooit wist waar ik
dan zoal naar toe zou moeten gaan omdat het zo een enorm groot land is. En nu
wordt de volledige route van tevoren
voor je uitgepuzzeld. De hotels & restaurants gecontracteerd en zelfs de lokale
sightseeing onderweg in kaart gebracht! Kijk…dat is nog eens een binnenkomer!
Even dacht ik na: ‘Maar ik ben nog niet met m’n kleine
autootje langer dan een weekend weggeweest”, en ‘Maar ik ken verder niemand van
de club”, en "zulke afstanden…..gaat dat wel goed?’ Het heeft me toch wel een
dikke eh…minuut gekost om de beslissing te nemen. Equipe Patrick meld zich aan. Wat daarna volgde was een fijne kennismaking met de
voorbereidingen die via de MX-5 club leden website prima te volgen is….en
interactief, zo bleek.. De lange
voorpret was heerlijk.
Toen de vertrekmaand eindelijk aanbrak bleek het
bijrijders-stoeltje plotseling vrijgekomen te zijn. Rijden én gelijktijdig
kaartlezen in een onbekende omgeving leek mij geen optie. Maar gelukkig was
mijn goede vriendin/squashmaatje Leontien onmiddellijk nieuwsgierig en geïnteresseerd. Ze had een aantal reële vragen, zoals: Hoeveel ken je van
die 70 mensen. (‘Geen’, was mijn antwoord). ‘Hoe vaak ben je een week en paar duizend auto km aaneen met je
rode autootje op pad geweest?’ (‘Nog nooit’, was mijn antwoord) ‘Passen er wel 2 koffers in, en een tas voor
mijn schoenen……en jouw koffer?‘( ‘Eh,…..maak er 3 tassen van, en het gaat vast
lukken’, was mijn antwoord) Enfin, met de extra inzet van Gerrie Oosterveld cum
suis (organisatie) is het gelukt de namen bij de ferry’s te wijzigen. In
het handige ‘smoelenboek’ kon dat niet
meer…..Ooohps, hoe moet ik dit uitleggen. Van een roodharige co-pilot naar een
blondje?
De heenreis richting hotel in de buurt van de ferry in het
noorden van Denemarken begon met hevige regenbuien. Door tijdgebrek (900km in
ca. 12h) hadden we weinig andere keus dan de snelste route over de saaie Duitse
‘autobahnen’ te volgen. Andere equipes bleken meer tijd en een leukere routes gekozen
te hebben. De tomtom bracht ons keurig naar het parkeerterrein van het
hotel, alwaar reeds vele MX-5jes stonden. Dat is een mooi gezicht….en de
benodigde bevestiging dat we op de juiste bestemming waren voor die avond.
En toen,…tja…voor een nieuw lid toch een beetje een dingetje.
Kennismaken met nieuwe gezichten, nieuwe mensen, in een vreemde omgeving. Enigszins voorzichtig schuifelden we de ruimte in waar
diverse lange tafels stonden met een groep mensen eromheen. Wordt dit een lauwe
douche of een hagelbui?
Lieve mensen, dank jullie wel voor de warme ontvangst van
deze nieuwelingen tussen jullie. Een warm bad waar we ons al snel op ons gemak
voelde. De groep mensen bleek net zo divers als de mx-5 en voor de deur. Oude en nieuwe modellen. De een met wat
gebruikssporen en de ander strak in de lak zeg maar…. De gemiddelde leeftijd
dichter bij pensioengerechtigde leeftijd dan bij schoolverlater. Net als wij
dat zijn qua leeftijd. Maar tussen de oortjes geeft zo een speelse Mazda blijkbaar
een verjongingskuur. Wat een gezellige mensen! Het ijs was gesmolten voor het kon
breken zeg maar.
Langzaamaan druppelde de rest van de groep die voor deze
overnachtingsoptie had gekozen binnen. De kennismaking tussen velen bleek van
het wederzien na een andere buitenlandse rit tot innige vriendschappen van vele
jaren. Mooi om te zien!
Vrees niet, lieve lezer, dit verslag zal niet in hele lengte
zo gedetailleerd zijn. Maar ik wil hier wel van de gelegenheid gebruik maken om
aspirant-buitenland reizigers op hun gemak te stellen. Het is een fijne club
mensen, waartussen je goed op je gemak kan voelen als je zelf over de nominale
sociale omgangsvormen beschikt.
De ochtend wordt na ontbijt en uitchecken gebruikt om
richting de ferry te gaan en gezamenlijk de buik van het grote schip in te
rijden. Om daarna op 1 van de verdiepingen en dekken Denemarken steeds kleiner te
zien worden. Een paar uur en een lunch later mogen we Noorwegen
automotive betreden.
Vanaf de eerste meters voelt het echt als een vakantie voor
Leontien en mij… Het rode kapje klapt tevreden achter de chromen rolbeugels, en
het gaspedaal knipoogt charmant naar het rempedaal om te laten blijken zin te
hebben in speelse samenwerking richting het hotel alwaar we deze nacht zullen
doorbrengen.
Ik zal heel eigenwijs dit verslag geen uitgebreid melding
maken van alle dorpen, meren, bergen, kerkjes , fjorden en vergezichten die we
aaneen rijgen in de komende dagen. Reden hiervoor zijn dat de ‘partners in
crime’ ze wel kennen, en de nieuwsgierige lezer ze waarschijnlijk niet uit kan
spreken of mij zal verdenken van multi-spelfouten in iedere plaatsnaam. (toe
maar,;probeer maar deze locatie uit te spreken zonder dronken, dyslectisch of
slechtziend over te komen: Bygdœyallè).
Als nieuw lid van de MX-5 club, en vooral vanwege de
persoonlijke première bij een buitenlandrit wil ik een wat globaler beeld geven
van onze ervaring en bevindingen deze week.
Ten eerste; zou ik het weer doen? Jazeker! Ook de ‘co-pilot
seat’ heeft ondertussen een wachtlijst na mijn enthousiaste verhalen over deze
uitzonderlijke ervaring. Waarom is het zo goed bevallen? Er zijn meerdere redenen die
voor ieder persoon andere prioriteit zal hebben, maar voor mij was vooral de
zeer, zeer goed voorbereide route. Ieder dagdeel weer een cadeautje. Nederland is een redelijk mooi land, maar heeft weinig
verrassingen in petto voor ons. In Noorwegen waren wij verrukt van de
diversiteit van het landschap. De variatie is zo onverwacht groot, zelfs binnen de
betrekkelijk korte afstanden (120-160km/dag) die voor ons waren uitgestippeld
richting het eindpunt iedere dag. Als wij net waren bekomen van het absorberen van een visueel
spektakel, wordt je 6 bochten verder weer esthetisch geprikkeld door een totaal
nieuw beeld op natuur, vergezicht,
waterpartij of uitdagende kronkelweg. Dit hadden wij nooit zelf uit kunnen
stippelen. Wat heerlijk dat er fijne mensen zijn die dit willen delen met ons
en een route voor ons plezier en genoegen uitzetten! Ik moet eerlijk zijn. Er waren momenten dat zowel Leontien als ik
emotioneel werden van de combinatie van overweldigende natuur, speelse wegen
erdoor en precies de juiste auto om het 3-dimensionaal op je in te laten
werken.
Ik heb nog niet zolang deze cabrio erbij, dus voor mij was
het een hele nieuwe ervaring om deze ‘rondom-ervaring’ op me in te laten werken. Juist in dit land, waar je met enige regelmaat vlak langs
steile rotswanden rijdt, of haarspeldbochten aaneenrijgend een berg op komt.
Het klinkt misschien gek; maar ik had nooit verwacht dat topless rijden zo een
enorme toegevoegde waarde zou zijn. Dit is echt genieten….
ls ik terugkijk was het weer prima. Alhoewel menig dag wat
regen viel, kon er iedere dag ook open gereden worden. Hier heb ik ook de "topdown-norm”
geleerd. Deze is: Als je ruitenwisser in standje 1 moet, kan je nog
prima –droog- met de kap "down” rijden zolang je snelheid boven de 60km/h is.
Standje 2 betekent: kapje even op. Maar aangezien we Japanse ontwerpwondertjes
rijden en niet in Engelse probeersels waar een kap op de Franse slag erop gewrongen moet worden, mag het geen probleem
heten.
Wat ik ook als erg prettig heb ervaren is dat we voor begin
van de vakantie een compleet routeboek ontvangen. Daarin staat niet alleen een minutieus
bolletje/pijltje aanwijzingen naar het volgende hotel in de namiddag, maar ook
veel toeristische info over lokale bezienswaardigheden, praktische info over
tanken, lunchen of een goeie kop koffie…
Ik stoei even met wie ik het compliment ga geven, maar feit
is dat noch ik, noch mijn co-pilot Leontien ooit een route met pijltjes en
bolletjes gevolgd had, en toch ging alles crescendo. Ik hoop dat Gerrie c.s. en
Leontien beide het compliment willen delen. Prima info waar wenselijk en prima toelichtingen waar
noodzakelijk, dus ook voor ‘absolute beginners’ probleemloos te doen.
Een ander ‘dingetje’ wat ik van tevoren moeilijk in kon
schatten was de volstrekt onnodige angst
in een soort lange optocht met 35 auto’s van A naar B te moeten rijden in een
snelheid waar mijn motor en hart niet warm van wordt. Wat heerlijk dat ieder in volledige zelfstandigheid
vertrektijd, tussenstops en snelheid kan bepalen. Natuurlijk kom je elkaar op
de speelse wegen of bij bezienswaardigheden met regelmaat tegen. Maar ook daar
blijkt de saamhorigheid,; het ‘ons-gevoel’ waar menig motorrijder met traantjes
in de ogen naar kijkt. Even zwaaien, toeteren of duimpje omhoog en weer verder. Ach
wat een heerlijkheid eigenlijk…… Wij willen terug. Wij willen weer. Wij willen
verder en wij willen meer landen tussen de wielen door laten glijden.
Wat kan het leven mooi zijn! Dank je Noorwegen! Dank je
organisatie!
Dank je Mazda en medereizigers en…. dank je Leontien!
Ik heb op deze reis mijn fototoestel regelmatig gebruikt.. Ik neem aan dat jullie zelf je auto- of privé-belevingen
hebben vastgelegd. Vandaar dat ik een deel van mijn foto’s van Noorwegen in
‘all its-beauty’ in dropbox met jullie deel. Klik op de link en laat deze mooie
plekken nog een keer rustig op je afkomen. Voor de trotse bezitters van een
smart-tv adviseer ik het kijken op een breedbeeld tv.
https://www.dropbox.com/sh/0kvveqxnc5x0xn4/AAAv9gir4Au5Cn_GEuqnznY9a?dl=0
Veel kijk genoegens, en hopelijk tot ziens!
Patrick van den Bol.
Noorwegen MX-5club-rit juni 2016
Reageer hier op het evenement: