Reaal Brand
España 2013

Tja, hoe kom je aan een dergelijke naam? We kennen allemaal de Koninklijke: Reaal Madrid en zo zijn er nog meer. Maar alle Spanjegangers, 7 t/m 14 juni 2013, van de Mazda MX-5 club zullen die reis niet snel of nimmer vergeten. Een reis die door señor en señora Brand was georganiseerd, gewoon Arjan en Marja dus en die niets aan de fantasie hebben overgelaten.

Ik gebruik dan wel het woord ‘gewoon’, maar niets is of was ‘gewoon’. Vrijwilligers die daar zoveel tijd, met de nodige kosten, in hebben gestoken en er dit keer ook weer onvoorwaardelijk voor zijn gegaan. Alles maar dan ook werkelijk alles wat hen ter beschikking stond, hebben zij in het werk gesteld om de MX-5 deelnemers het naar de zin te maken door ons herinneringen te geven die nog lang zullen doorsudderen.

Ik denk dat er tijdens deze reis wel duizenden foto’s zijn geschoten en ook de nodige filmpjes zullen thuis met veel plezier bekeken en getoond worden.

Zo, voor even heb ik wel voldoende in superlatieven gesproken over Reaal Brand en heb ik de beroemde, welverdiende veren daar gestoken waar ze thuishoren.

Ik denk dat de thuisblijvers wel graag zouden willen weten hoe in de praktijk de reis en het verblijf in het prachtige Picos de Europa in de provincies Asturias en Cantabria in het Noordwesten van Spanje ervaren zijn. Picos de Europa, of kort gezegd ‘Los Picos’, betekent letterlijk Pieken van Europa. Picos de Europa is de benaming van een gebied dat een langgerekte groep bergen vormt bestaande uit 3 bergmassieven. De hoogste top van Noordwest Spanje is 2648 meter. Deze en ook andere pieken zijn zomers bedekt met sneeuw.

Een gedetailleerd reisverslag zal ik niet maken want dan zou het wel eens een boekwerk kunnen worden. Mijn doel is om de thuisblijvers een impressie te geven over alles wat wij hebben ervaren en genoten tijdens de kennismaking met dit deel van Spanje waar de Spanjaard zelf ook graag op vakantie gaat. Het was eenvoudig contact te leggen met de zeer vriendelijke, behulpzame, lokale bevolking. Ik zal jullie later daarvan enkele voorbeelden geven.

Ik, als bijrijder van Desiree, was in eerste instantie nieuwsgierig naar het routeboek, maar zeker ook naar alle informatie van Reaal Brand op het moment dat je de voordeur ergens in Nederland achter je dichttrok en je de reisinformatie geheel of deels ging toepassen.

Het was voor een aantal deelnemers van belang om op tijd in St. Nazaire te zijn.Saint-Nazaireis een stad in het westen van Frankrijk.Van daar vertrok de ferry naar Gijon in het Noorden van Spanje. Velen van ons hadden gekozen om de reis naar de ferry in tweeën te delen. Het weer was heerlijk en de kap natuurlijk open.

Na een rustige nacht op de ferry, verliep in Gijon alles op rolletjes. Eenmaal aan wal reden de glanzende vierwielers van de Mazda MX-5 club, neus allemaal de zelfde kant op, richting het Parador hotel gelegen in het plaatsje Cervera de Pisuerga. De oorsprong van de hotelketende Parador was voornamelijk gebaseerd op het valideren van historische locaties. Men bouwde er luxueuze staatshotels; een initiatief dat werd genomen door vooraanstaande Spaanse regeringsleiders in de jaren 20 van de vorige eeuw. Op de locatie waar het Parador hotel staat dat ons welkom heette, had een kasteel gestaan dat in de 14de eeuw was gebouwd door koning Enrico II, ten doel, een onverwoestbaar bastion neer te zetten. De locatie was daarvoor bijzonder geschikt want vanaf dat punt had/heeft men een schitterend uitzicht over de wijde omgeving.

Alleen al het hotel was een lust om te verblijven. Bij de eerste stap in het gebouw, zag, proefde, voelde en rook je Spanje. Het Spanje van het heden en het verleden vermengde zich. De klap op de vuurpijl waren de zeer comfortabele kamers en een uitzicht om stil van te worden. Ik hoor een enkeling denken: ’Ja, maar de vloer kraakte wel’……en het douchewater was niet altijd even warm…….Is waar, maar dat hoorde er voor mij eigenlijk gewoon bij.

Ik heb genoten van de gastvrijheid van het Parador hotel. Het ontbijt was zeer copieus en de avondmaaltijden boden veel smakelijks van de Spaanse keuken en de wijn vloeide zeer rijkelijk.

De slotavond werd muzikaal omlijst door een aantal Spaanse muzikanten waarbij de zanger/gitarist een hoofdrol speelde. Hij zong met verve opzwepende liederen, alleen klonk het zo vals dat ook dàt weer onvervalste charme had. Zijn vrolijkheid had een aanstekelijke uitwerking en al snel zat de sfeer er goed in. Onze lachers en dansers kwamen volop aan hun trekken en de verlenging verplaatste zich naar het terras buiten.

Ik dwaal af, want ondanks alle gezelligheid en nieuwe kennismakingen met andere leden van de club, ging het uiteindelijk om het rijden en beleven van de 4 routes doorReaal Brand zorgvuldig uitgezet.

Het weer zat de eerste ochtend niet mee. Er was veel mist waardoor het uitzicht bijzonder beperkt werd. Plotseling moesten we stoppen omdat een boer met zijn koeien in alle rust de weg over stak. De foto’s tonen dan ook donkere silhouetten door een grijze sluier omhuld. Ach, ook dat had wel wat. Het deed me denken aan verhalen van Charles Dickens, maar daar kwamen we niet voor naar het mooie Asturias.

In de middag werden we beloond en al snel gingen de kapjes weer open en was het genieten van al pracht en wonderlijk schone natuur. De bergen van leisteen ruw en imponerend. Dan weer de zachte glooiingen met allerlei kleuren groen. De verassende watervallen en de prachtig bloeiende brem en heide.

De koeien en paarden, die ook een bel dragen, zag je in de bergen en op de heuvels, maar ze konden je ook verrassen door op de weg te lopen, in hun ritme en naar behoefte.

Menig MX-5-je heeft de nodige vlaaien over en op zich gekregen en de autowaterspuit zorgde ’s avonds weer voor de nodige facelift.

Te gek was het verzamelen bij de sneeuwgrens en het elkaar bekogelen met sneeuwballen, eh, uh, oh jawel………. we waren in Spanje en de zon scheen volop. Wat was dat genieten, onvergetelijk!

Er was ook gedacht aan de nodige uitkijkpunten die prachtige plaatsjes opleverden van stuwmeren, dammen, diepe dalen en kleine dorpen.

Een dergelijk dorpje was bijvoorbeeld het historische Barcena Mayor, het oudste dorpje van Cantabria en mogelijk ook van Spanje. De wandeling door de smalle straatjes ademde een golf van rust uit, de tijd stond stil en gaf mij het gevoel dat dit stukje geschiedenis heel even tastbaar was geworden. In een winkeltje daar kwam ik in gesprek met de eigenaresse en zij vertelde mij dat ook de bewoners van deze streek zeer verheugd waren over het actuele prachtige groen met al zijn kleurschakeringen. Zij legde mij uit dat normaliter, begin juni, de natuur niet zo uitbundig groen is, maar aangezien het zo veel meer geregend had dan gebruikelijk moeder natuur op zijn mooist was.

Zoals ik al eerder aangaf, was ook de plaatselijke bevolking vriendelijk en behulpzaam. Twee van onze clubgenoten is het overkomen dat zij met hun bolide een pirouette maakten die aanvankelijk niet zo bedoeld was en minder goed afliep. De één kwam met zijn achterkant in een grasveldje te staan. Maar een stel sterke Spanjaarden zorgden er voor dat de MX-5 uit zijn benarde situatie gered werd. Wel twee lekke banden, maar dat was op te lossen en kon de rit worden vervolgd, olé, olé.

Pechvogel nummer twee zorgde ook voor een onbedoelde draai en kwam met de onderkant van de rode vierwieler op een stoeprandje terecht met aan de rechterkant, onder het rechterwiel, …… een groot gat in de weg. Ook daar weer kwam de plaatselijke bevolking snel in actie. Tot grote afschuw van de eigenaar van de MX-5 kwam een dappere boer zelfs met zijn vorkheftruck aan, maar door het magische woord ‘kaduuk’ te roepen, strandde verdere actie, gelukkig, oef, olé olé. De Spanjaarden besloten vervolgens om de stoep even te ‘verbouwen’. Zo geschiedde het; voor al die behulpzame handen geen enkel probleem. Hoera, jawel, het rechterwiel kreeg weer grip op de weg en kon de tocht voortgezet worden.

Uit een ver verleden kende ik een groot deel van Spanje heel goed, maar deze streek was mij niet bekend. Het was me een groot genot en waar genoegen op deze manier kennis gemaakt te hebben met los Picos de Europa.

VIVAEspaña - viva reaal brand

en muchas gracias aan Desiree omdat ik haar bijrijder mocht zijn.

Klara