Meer dan duizend keer welkom, oftewel "Céad mile Fáilte". Met die lokale begroeting werd de MX5 Club voor het tweede achtereenvolgende jaar ontvangen in Ierland. En welkom waren we! Dankzij Arjan en Marja Brand verbleven we in een fantastisch hotel, reden we geweldige weggetjes langs de ruige westkust en genoot iedereen volop van de Ierse gastvrijheid.

Het had overigens wel wat voeten in aarde om in Ierland te komen. De reis ging per auto naar Bretagne in Frankrijk, waar 43 MX5’jes in Cherbourg zich verzamelden voor de ferry naar Rosslare. Normaal een tocht van 18 uur varen, maar de weergoden hadden op zee net als vorig jaar een flinke storm in petto voor de MX5’ers. Windkracht 10 en woeste golven zorgden ervoor dat de heenreis maar liefst 36 uur duurde! Dus in plaats van zondagavond kwam iedereen pas maandagmiddag aan in het Oranmore Lodge hotel, ons thuis voor de komende dagen. Het mocht de pret niet drukken, de ingelaste minicruise bracht veel gezelligheid en saamhorigheid aan boord.

Welkomstpakket

De aankomst in het hotel maandagmiddag was zeer hartelijk. Het personeel had enorm meegeleefd met de enerverende reis van de zeebonken en er stond een uitgebreide koffietafel bij de entree. Iedere equipe vond op zijn hotelkamer bovendien een welkomstpakket met een lokale likeur en andere lekkernijen. Ook het routeboek van Arjan en Marja lag al klaar, met uitgebreide achtergrondinformatie en zelfs kortingsbonnen voor de attracties onderweg!

Krant en radio

Ons verblijf aan de Ierse kust bleef niet onopgemerkt. Bewoners belden naar het lokale radiostadion om te vragen waar toch al die cabrio’s vandaan kwamen en in de krant verscheen een nieuwsbericht met groepsfoto. Veel mensen zwaaiden in het voorbijgaan en op parkeerplaatsen werd ons het hemd van het lijf gevraagd. Dat hemd kon sowieso uit, want bijna ongewoon voor Ierland hadden we, op een paar buien na, de hele week goed weer. Zon, warmte, de kap kon open!

Connemara

Er stonden deze week drie prachtige routes op het programma door de streek Connemara. Het gebied is zeer dunbevolkt. Alleen langs de kust ligt een aantal kleine dorpjes. Het landschap bestaat vooral uit uitgestrekte veen- en turfvelden en steeds zie je ergens in de verte wel de Twelve Bens, een groep van 12 bergen dicht langs de kust. Op dinsdag begonnen we met een rondrit van 236 kilometer door het noordelijke deel van Connemara. De weg bracht ons onder andere door het leuke dorpje Cong, aan de oever van Lake Corrib. Hier is ooit in 1951 de film ‘The Quiet Man’ opgenomen met John Wayne in de hoofdrol. De originele filmset uit die tijd is nog te zien in de Pat Cohan Pub. De eigenaresse had de koffie voor ons klaar gezet. De route ging verder over mooie bergpassen met weidse uitzichten en langs de oevers van Killary Harbour, het enige fjord in Ierland en maar liefst 16 kilometer lang. ’s Avonds in het hotel stond er een lekker diner voor ons klaar en kon er tot de late uurtjes worden gedanst in de bar met live muziek.

Sky Road

Een dag later verkenden we het zuidelijk deel van Connemara. Deze dag bracht ons met een route van 277 kilometer naar gezellige vissersplaatsjes als Roundstone, langs prachtige baaien, over de Sky Road - een slingerende weg over de kliffen met uitzicht over de oceaan en door Connemara National Park. Hier aan de voet van de Twelve Ben konden liefhebbers een wandeling maken of een tentoonstelling bezoeken in het bezoekerscentrum. Het weer is vandaag opnieuw warm en zonnig, de kap is open, de omgeving bijna nog mooier dan het noordelijke deel van de dag ervoor, de weggetjes smal en bochtig. Kortom, alle ingrediënten waren compleet voor een geweldige dag!

Cliffs of Moher

Ook de volgende dag schijnt de zon – na een voorzichtig begin. We rijden verder naar het zuiden via Dunguaire Castle, de druipsteengrotten van Aillwee Cave, waar ook een roofvogelshow te zien is en de herpins van Corkscrew Hill. Op het verste punt van de route liggen de Cliffs of Moher, indrukwekkende kliffen die tot 214 meter hoog loodrecht uit zee oprijzen. Echt een topattractie! Beneden op de rotsen zitten duizenden papegaaiduikers en in de verte zien we de Aran Islands. De waaghalzen gaan op het randje van de kliffen staan, waar niet eens een hek is neergezet. Het uitzicht is adembenemend. De weg terug naar het hotel voert ons door de Burren, een leeg kaal maanlandschap. De grond is volledig bedekt met kalksteen en er is nauwelijks begroeiing. De Ieren zeggen over dit gebied: ‘De Burren zijn zo leeg, dat er geen boom is om jezelf aan op te hangen, geen water om je in te verdrinken en geen aarde om je lichaam in te begraven’. Ondanks de leegte kijk je je ogen uit.

Aran Islands

Vrijdag is er een keuzemenu. Sommige koppels rijden naar Bunratty Castle in de buurt van Limerick, een erg leuk kasteel met openlucht museum waar het leven van de Ierse boeren en vissers van begin vorige eeuw wordt getoond. Anderen rijden naar de grote stad Galway om te shoppen en weer anderen nemen een veerboot naar de Aran Islands en laten zich daar rondrijden met een busje, paard en wagen of pakken de fiets om Inishmore, het grootste eiland van de drie, te ontdekken. We sluiten de week af met een feestavond in het hotel. Er is weer lekker eten, we krijgen een demonstratie hoe je een Irish Coffee maakt, we geven het hotelpersoneel een zeer verdiend groot applaus en daarna gaan de voetjes van de vloer op de live muziek van Guinness Jazz Band. En ja, het was nog lang onrustig!

Terug naar huis

En dan zit zaterdag de vakantie er alweer op. Time flies when you’re having fun. Iedereen rijdt vandaag op eigen gelegenheid terug naar de boot in Rosslare, via mooie routes door het binnenland of een met korte omweg door de groene heuvels van de Wicklow Mountains, vlak onder Dublin. Het is fijn om groene heuvels te zien en fris lentegroen na de ruige leegte van de westkust. We nemen nog steeds met zon en open kap afscheid van de warme gastvrijheid in Ierland. Een land waar we in de toekomst zeker terug zullen komen. Na een rustige overtocht naar Frankrijk rijdt ieder op eigen gelegenheid terug naar Nederland. Met een hoofd vol mooie herinneringen en een tevreden snorrend motortje van de MX5 die net zo genoten heeft als wijzelf.

Arjan en Marja, dank voor al jullie harde werk en inzet om ons weer een geweldige week te bezorgen!