Op deze dag werden we ontvangen in het dorpshuis ("de Buorkerij”) in Terherne waar het routeboek werd uitgereikt tezamen met een presentje (Friese worstjes) en muntjes om na afloop wat te drinken. Ook stond de koffie en thee al klaar met onder andere origineel Fries suikerbrood erbij!

Aangezien de vooruitzichten qua weer niet al te optimistisch waren togen we snel op pad. Bij Akkrum kwamen we al gelijk "Coopersburg” tegen wat gebouwd was, voor arme mensen, door Folkert Kuijpers die enig fortuin in Amerika had vergaard. De mensen die daar woonden betaalden geen huur en kregen zelfs nog een toelage. Folkert en zijn vrouw zijn nog steeds aanwezig in de achtertuin waar een mausoleum voor ze is gebouwd.

Even later kwamen we langs een kanaal(tje), in de buurt van Terwispel, wat een oude Turfroute bleek te zijn, deze loopt dus door Drenthe, (zuidoost) Friesland en Overijssel. Deze is goed te bevaren maar bevat o.a. meerdere handbediende sluizen wat we met eigen ogen hebben kunnen zien! Hier kwamen we trouwens net met het dakje dicht aan wegens een kortstondig buitje, hooguit 1 minuutje geloof ik. Dit trok toch wel de aandacht van een mede clublid die verbaasd stond te kijken en, ondanks dat ze niet echt ver voor ons reden zelf niets gehad hadden. Daar bleek maar weer uit hoe grillig het weer was.

Al snel gingen we weer en route, op deze rustige zondagochtend, wat voerde langs mooie boerderijen, kleine dorpjes afgewisseld met mooie vergezichten en natuur. We kwamen ook nog door het nationale park het Drents Friese Wold met natuurlijk bomen en fraaie heidevelden. Vlak hierna gingen we richting Oldeholtwolde waarbij we in de verte toch wel enige regenbuien zagen. Gelukkig leverde dat ons geen nat pak op dus het dak bleef open!

Om ook de innerlijke mens te bevredigen zijn we gestopt bij Eetkavee Dikke Tút te Echtenerbrug. Volgens Leo spreek je het uit als Dikke Tuut wat dikke kus betekent. Op het terras hadden we goed zicht op de brug. Deze stond meer open dan dicht, we hebben het niet geteld maar we hadden het gevoel dat we meer boten dan auto’s hebben gezien. Na rustig te hebben geluncht zijn we op het gemak weer op pad gegaan voor de laatste kilometers.

Al met al was het een mooie, rustige rit met aan het eind een drankje en hapje in het dorpshuis. Waar enige tijd later de regen met bakken de lucht uit kwam waardoor helaas niet iedereen droog terug kwam…

Dus rest ons niets meer dan Greet en Leo te bedanken voor een fantastische dag, die trouwens werden geholpen door hun dochter Ellen en 2 vrijwilligers uit het dorp.

Bea en Jan